ΑΝΕΡΓΟΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΗΣ …

 

Πριν λίγο καιρό ένιωσα την ελπίδα και την περηφάνια να ξαναζωντανεύουν μέσα μου, όταν ένα παλικάρι, οικογενειάρχης και ΑΝΕΡΓΟΣ, απέρριψε πρόταση πρόσληψής του σε εισπρακτική εταιρεία, λέγοντάς μου…

…«εγώ δεν πρόκειται να ταΐσω τα παιδιά μου με ψωμί βουτηγμένο στο δάκρυ κάποιου φουκαρά, που τον οδήγησαν στην απελπισία.

Δε θα γίνω υπάλληλος των δοσίλογων και των κατακτητών, για να φάω μια φέτα ψωμί!

Θα παλέψω, μαζί με όσους μπορώ, να τους ξαποστείλουμε, να ελευθερώσουμε τον τόπο μας και να φάμε όλοι ψωμί τιμημένο!
Άλλωστε τα ψωμιά τους είναι λίγα!

Αργά ή γρήγορα θα σαρωθούν και δε θέλω την ημέρα εκείνη να βρεθώ με το κεφάλι σκυμμένο, για να αποφύγω το φτύσιμο του κόσμου!

Δε θέλω να έχω την τύχη των πορνιδίων της α΄κατοχής, που με το φευγιό των Γερμανών, ο λαός τις κούρευε στους δρόμους!».

Και τελειώνοντας, μου τόνισε, με μάτια αγριεμένα:
«Και επειδή ξέρω ότι γράφεις, μην ξεχάσεις να πεις σε κάτι τέτοιους, ότι δεν πρόκειται να τους ξεχάσω!

Τη μέρα της απελευθέρωσης θα τους βρω!

Γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί να τροφοδοτούν το θεριό με αίμα, σήμερα θα ήμασταν ελεύθεροι! Και μην ξεχάσεις, είναι κι άλλοι σαν και μένα! Πολλοί! Κι είναι, ακόμα, σιωπηλοί»!

Πολίτης ΕΛΛΗΝΑΣ